دستگاه رادیولوژی پرتابل

در بعضی موارد به علت وخامت حال بیمار، انتقال بیمار به بخش رادیولوژی امکان پذیر نیست.در چنین مواردی ضرورت استفاده از دستگاه های رادیولوژی متحرک بوجود می آید.اولین مسئله مطرح در بکار گیری دستگاه های رادیولوژی متحرک، تأمین توان مورد نیاز آن هاست.پریز های معمولی برق که در بخش های مختلف بیمارستان وجود دارند به طور معمول توانایی تحمل جریان تا حدود 10 آمپر را دارند، در حالی که برای گرفتن ساده ترین عکس ها به جریانی بیش از این نیاز است .

لذا برای ساخت این سیستم ها، وسیله ای به منظور ذخیره سازی انرژی مورد نیاز است که بتواند در زمان های عدم استفاده ازدستگاه ، برق شهررا در خود ذخیره نموده و در زمان تابش به سیستم تحویل دهد. این وسیله باید از لحاظ وزن و حجم فضایی که اشغال می کند نیز مقادیر قابل قبولی داشته باشد.در سیستم های متحرکی که به طور رایج مورد استفاده قرار می گیرند از سه روش برای تأمین توان استفاده می شود:

1.باتری قابل شارژ

2.خازن ولتاژ بالا

3.خازن ولتاژ پایین

دستگاه های رادیولوژی متحرک نسبت به دستگاه های رادیو گرافی ثابت دارای mA  و kv  کمتنری هستند. معمولا در این دستگاه ها جریان تیوب و زمان تابش به صورت دو پارامتر جدا از هم قابل انتخاب نیستند، بلکه حاصل  ضرب آن ها به صورت mAs  انتخاب و کنترل می شود .